Een strijd om leven en deadline: ik versus mijn writers block

Hoe lang ik al schrijf weet ik niet precies. In ieder geval lang. Heel lang. Al voordat ik wist wat een alfabet is, ‘schreef’ ik dingen op papier. Het idee dat mijn gedachten daar op dat stukje papier stonden, vond ik magisch. Ik ben nooit meer opgehouden met schrijven. Sterker nog, ik verdien er nu een belangrijk deel van mijn geld mee. Toch heb ik al die jaren nooit een writers block gehad. Tot twee weken geleden.

Tot voor twee weken geleden dacht ik als copywriter uit Rotterdam dat mensen die zeggen dat ze een writers block hebben, eigenlijk last hebben van aanstelleritis. Dat mensen dat vooral zeggen wanneer het buiten dertig graden is en al hun vrienden op het strand liggen. Of wanneer ze een weekend onafgebroken hebben gedanst op een festival en hun brein de daaropvolgende maandag niets zinnigs meer weet te bedenken. Dat ze dan likkend aan een ijsje lopen te klagen dat het zo warm is, het festival zo leuk was en de maandag nu zo leeg. Mouwen opstropen en schrijven, dacht ik altijd.

Wil je elke maand een heerlijk verhaal in je mailbox, vol praktische handvatten en verfrissende inzichten rond copywriting en brand stories? Meld je dan gratis aan voor mijn Brief van de Maand.

Ondanks alle warme dagen die ik heb meegemaakt, ondanks alle festivals waarop ik onafgebroken heb gedanst, ondanks alle vrienden op het strand en ijsjes in mijn mond, ondanks dat alles had ik tot voor twee weken geleden nog nooit zelf een writers block gehad.

Maar zien is geloven. En nu zag ik het. Nu had ik het. Ik had een writers block. En het was geen kwestie van mouwen opstropen en schrijven. Deze Rotterdamse copywriter had het zwaar.

Het was een zonnige vrijdag. Een vrijdag waarop ik me had voorgenomen een artikel te schrijven dat de week erop af moest zijn. Geen artikel voor mezelf, nee een artikel voor een klant. Een klant met een deadline. Een harde deadline. Ik had nog niets op mijn scherm. Dat scherm bleef leeg. Mijn brein bleef leeg.

Fysieke beweging leidt tot mentale beweging, weet ik. En dus liep ik een paar kilometer heen en weer door mijn woonkamer. Naarstig op zoek naar een invalshoek. Wanhopig ijsberend in de hoop dat een eerste zin zich aan me zou openbaren. Het kwam niet. Een paar honderd meter verder kwam er een eerste zin. En nog een. En nog een. Dat ging lekker, dacht ik. Ik ging weer voor mijn scherm zitten en schreef de zinnen op. Maar ik bleef worstelen. In mijn gedachten leken de zinnen nog goed genoeg. Maar nu de letters definitief gearrangeerd op mijn virtuele papier stonden, bleken ze waardeloos.

Ik ben nog een keer of zes opnieuw begonnen. De almaar opbouwende frustratie probeerde ik te negeren zoals je tijdens een zwoele zomernacht het gezoem van een irritante mug probeert te negeren. Een onbegonnen zaak. Het gezoem van die mug komt terug en komt terug en komt terug en op een gegeven moment doe je het licht aan, ben je klaarwakker en ga je op jacht. Het is jij dood of die mug dood. Zo voelde dat ook met mijn writers block. Writers block dood of ik dood. Ik ben met dezelfde jachtlust als tijdens zo’n zwoele zomernacht op het einde van mijn artikel gaan jagen.

Wil je meer weten over mijn coachingtraject ‘Messcherpe Teksten’ of wil je samen met mij je eigen maatwerk coachingtraject vormgeven? Check dan de TIMcademy.

Dat bleek zinloos. Vijf uur later kwam ik tot de conclusie dat elke letter op mijn scherm beneden alle peil was. Niet goed genoeg, ook niet om op een helderder moment aan te gaan schaven en sleutelen totdat het wél goed genoeg zou zijn. Nee. Absoluut onbruikbaar.

Ik heb de boel in de digitale prullenbak geflikkerd en ben gaan zwemmen. Ik heb mijn writers block weggezwommen en weggedronken en weggekletst met vrienden en weggeslapen tijdens een lange muggenloze nachtrust die daarop volgde.

De volgende dag was mijn writers block verdwenen. De zinnen die de dag ervoor als dikke stroop in mijn brein bleven plakken, verschenen nu moeiteloos op mijn scherm. De invalshoek kwam als vanzelf, al onder de douche. Twee uur later tikte ik het laatste woord van mijn artikel. Hallo deadline. Bye bye writers block. Voor alle meelezende copy- en content creators; heb je last van een writers block? Laat het los. Ga wat leuks doen. Morgen weer een dag. Heb je morgen een deadline? Laat het los, ga wat leuks doen en zet je wekker om vijf uur ‘s ochtends. Dan komt er iets veel beters uit dan wanneer je de bij voorbaat verloren strijd aangaat met je writers block.