Waarom Game of Thrones zo'n goed verhaal is + wat storytellers daarvan kunnen leren
Liever luisteren? Dat kan.
Het is de meest bekeken, besproken en bejubelde serie van de afgelopen jaren. Ik heb het natuurlijk over Game of Thrones, het epische epos dat de kunst van het verhaal in televisieserievorm naar een heel nieuw niveau heeft getild. Wat maakt het verhaal zo goed? Waarom kijken we na het einde van elke aflevering steeds weer als een berg op tegen de verschrikkelijk lange week die we moeten wachten tot de volgende aflevering? En wat kunnen wij verhalenmakers daarvan leren?
1] Zes miljard details. Allemaal van ongekende schoonheid
Dat niet alleen het grotere plaatje, maar ook alle kleine dingetjes in dat grote plaatje moeten kloppen, dat hebben ze begrepen bij HBO. De hoeveelheid details is American Amazing; less is more, daar heeft niemand ooit van gehoord, daar op de set van GOT. Zet het beeld op een willekeurig moment stil en je hebt een schilderij waar je een uur naar kunt kijken.
Van de jurk van Daenerys Targaryen tot de juwelen van Cersei Lannister en van de Iron Throne tot het atrium in het House of Black and White. A-dem-be-ne-mend. Verfijning alom, zelfs tot in de dingen die zeer waarschijnlijk totaal aan je voorbij gaan. De wolvenhuiden die op Bran’s bed liggen, de gegraveerde tekeningen in de needle van Arya, de torens van Dragonstone Castle. Alles met aandacht, alles met een reden, alles klopt, alles, alles, alles.
Wil je elke maand een heerlijk verhaal in je mailbox, vol praktische handvatten en verfrissende inzichten rond copywriting en brand stories? Meld je dan gratis aan voor mijn Brief van de Maand.
Wat jij daar als verhaaltjesmaker van kunt leren? Dat de jus in de kleine dingen zit en die jus, dat maakt je verhaal zo lekker sappig. Besteed lekker veel aandacht aan de details. Tuurlijk, je hebt een beperkt budget en niet eeuwig de tijd. Maar realiseer je dat je straks meer budget en tijd hebt wanneer je verhalen maakt die aan alle kanten wonderschoon zijn. Het zijn die verhalen die mensen bijblijven, het zijn die verhalen waarmee je jezelf op de kaart zet.
2] Fuck snackable content. More is more.
De afgelopen jaren hoor je het steeds meer: content moet kort, het moet ‘snackable’, het moet geschikt voor de ‘extreem korte aandachtsspanne van de internetgeneratie’. Stierenpoep, quatschkoek. Ik zei het eerder al, en verhalen als Game of Thrones bewijzen dat maar weer: zolang je van begin tot eind boeiend blijft, maakt de lengte niet uit. Ooit een GOT-fan horen zeuren over die lange afleveringen? All they say is jammer dat het alweer afgelopen is. Bovendien: dacht je dat de série lang duurt? Lees dan de boeken maar eens; 5.180 pagina’s aan heerlijk langdradig genot, voor de gemiddelde lezer goed voor zo’n 173 uur. Wie denkt dat fans er daarna wel klaar mee zijn, heeft het mis. Nee, kijkers en lezers van GOT zouden een moord doen voor een volgend deel.
Betekent dit dat je vanaf nu alleen nog maar boeken van meer dan duizend pagina’s, podcasts van langer dan een etmaal en video’s van formaatje lifetime moet maken? Nee. Maar staar je niet blind op ‘snappy content’, durf eens wat meer tijd te besteden aan een verhaal. Omarm het more-is-more-principe, gun je verhaal je bloed, zweet en tranen. Je zult zien dat het iets oplevert wat jij met trots publiceert en je doelgroep met groot genot tot zich neemt.
3] Diepgang. Nuance. Herkenning.
Karakters in Game of Thrones zijn zowel goed als slecht, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Lord of the Rings, waarin elke goedzak gewoon een goedzak is en elke klootzak een klootzak. Tyrion is een rechtschapen moraalridder die het beste met de wereld voor heeft. Maar hij zuipt zich ook een ongeluk en wie zijn gedrag in de bordelen van Game of Thrones door een #metoo-bril zou bekijken, zou Tyrion niet bepaald beschrijven als iemand van onbesproken gedrag, to say the least. Het karakter van Sandor Clegane, ook wel bekend als The Hound, lijkt op het eerste gezicht nog het meest op dat van een valse rottweiler met een slecht humeur, maar naarmate de serie vordert blijkt zelfs deze meneer over een vriendelijk hart te beschikken. Cersei dan? Dat is toch een absolute cunt en niets anders dan dat? Nee, de lezer of kijker met een goed hart ziet zelfs in Cersei zo nu en dan iets wat op een vriendelijke trekje lijkt.
Het is die diepgang, die nuance die Game of Thrones zo interessant maakt. Het zorgt ervoor dat karakters boeien en dat lezers en kijkers zich ermee kunnen identificeren. Ze zijn echt.
Wist je dat je al mijn online masterclasses kunt terugkijken? Check de opnames.
Die diepgang, die nuance, die complexiteit, die aandacht voor veelzijdigheid is wat karakters, maar ook het kader, de verhaallijn en de gebeurtenissen daarbinnen van een hoog niveau maken. Een goede verhalenverteller, of dat nu een podcaster, een schrijver, een vlogger of een animator is, voorziet zijn verhaal van meerdere lagen.
4] Surprise, motherfucker!
Misschien wel de grootste kracht van de grootste serie aller tijden: het verrassingselement. Was je net gewend aan dat nieuwe karakter en was je ervan overtuigd dat ‘ie onmisbaar zou zijn tot de laatste snik? Tsjak, hoofd eraf. Keer op keer word je op het verkeerde been gezet, blijken al je voorspellingen ernaast en ben je totaal verrast door hetgeen er wél gebeurt. Blij verrast. Knap verrast. De schrijver van de boeken en de makers van de serie slagen er keer op keer in om te bedenken wat lezers en kijkers verwachten en doen dan iets totaal anders, zonder dat het verhaal aan geloofwaardigheid inlevert, in tegendeel.
Ook daarin schuilt een waardevolle les voor storytellers. Verras. Geef meer. Doe wat anders. Bedenk wat je lezer, luisteraar of kijker verwacht en speel daar slim op in. Zo voorkom je clichés en laat je zien wat je aan creativiteit in huis hebt. Tuurlijk, dat is lastig. Maar neem lekker de tijd voor die verrassende invalshoek en originele inhoud; ga voor die ijzersterke content die je doelgroep nergens anders kan krijgen.