Brief van de Maand - Januari 2023

Brief van de Maand | Een volledig nieuwe TIMcademy-lijn | Dit is het woord van 2022 | Kwik-kwek lekker een end weg met je wij-van-WC-eend

Hai briefvriend,

Nieuw jaar, nieuwe dingen. Zoals een uit de hemel vallend gratis buitenbad en een permanente natuurföhn, om er maar een positieve twist aan te geven.

Jup, waar de hagedissen eind augustus nog gefrituurd tussen de bakstenen vandaan vielen, drijven ze nu je huis voorbij. 

Maar goed, de moesson even latende voor wat 'ie is. It's time to copy. En daar heb ik extra veel van voor je dit keer.

Een volledig nieuwe lijn binnen de TIMcademy
De TIMcademy groeit gestaag verder, dus is het tijd voor uitbereiding. Vanaf 2023 richt ik me niet alleen op vakinhoudelijke producten, zoals je van me gewend bent. Ik heb nu ook een heuse 'business line'. Dat is fancy taal voor dat ik copywriters, tekstschrijvers en communicatiespecialisten ga helpen bij het business-aspect van hun copy-business.

Te beginnen bij twee gloednieuwe producten: 

  • Mijn online masterclass 'F*ckinggoeie Feedback', op donderdag 9 februari. Geloof me, daar wil je bij zijn, want een soepel feedbackproces scheelt je bakken aan tijd, energie én geld. Inmiddels hebben aardig wat copywriters zich aangemeld én input geleverd om de inhoud zo waardevol mogelijk te maken. Wat je gaat leren:

    • Hoe cruciaal je feedbackproces is

    • Hoe het komt dat het feedbackproces vaak frustreert

    • Hoe je van tevoren inschat of er een goede match is tussen je opdrachtgever en jou

    • Wat feedforward is en hoe je dat maximaal benut

    • Hoe je feedback voorkomt met een kraakheldere briefing, debriefing en afspraken

 

  • Mijn coachingtraject 'Messcherpe business', voor copywriters die een copy-business willen opzetten of net zijn begonnen en hun copy-business van A tot Z willen aanscherpen. Omdat 't een nieuw traject is, krijgen de eerste drie copywriters die interesse hebben 33% korting - mail me even als je geïnteresseerd bent en meer wilt weten. Dan plannen we een gratis call en kun je bepalen of het iets voor jou is. Wat voorbij komt in het traject:

    • Wie ben je, wat kan je en wat wil je?

    • Je positionering

    • Je brand story

    • Je tone of voice

    • Je marketingplan

    • Je tools

    • Voorstellen maken en facturen sturen

    • Timemanagement en productiviteit

    • Het feedbackproces

    • Alle vragen die je nog hebt

Kwik-kwek lekker een end weg met je WC-eend

Is het jou ook opgevallen dat contentmarketing, bloggen, kennisdelen, of hoe je het ook wilt noemen, nog steeds teveel vanuit 'wij' wordt gedaan in plaats vanuit de wensen van de lezer?

Het is echt tijd om daarmee te kappen en die wc-eend-strategie met wc-eend en al door je toilet te spoelen. Waarom? En hoe dan wel? Dat lees je in'Kwik-kwek lekker een end weg met je WC-eend'.  Waarschuwing: niet voor gevoelige wc-eenden.

Woord van het jaar 2022
De spanning was om te snijden. Ik vermoed dat zelfs het zwaard van de welbekende Samaurai Miyamoto Musashi te bot was om te bepalen of Tepelkloof of Blafrat er met de titel vandoor zou gaan. Gelukkig hebben we behalve dat botte zwaard van die eerder genoemde Samaurai ook nog jullie, mijn trouwe lezers én stemmers.

De uitslag:

5.'Keuteldag', anoniem ingestuurd en 'Misonthouden' van Kim Leyronnas
4.'Sfeerspons'van Aimée Verburgt
3.'Ieniemieniemumloon', van Wisse Beets 
2.'Blafrat'van Laurens Kraaijenbrink
1.'Tepelkloof'van Esther bekker

Kim, Aimée, Wisse en Laurens, gefeliciteerd. Dank voor jullie inzending en damn, wat waren jullie close, vooral Laurens, met z'n blaffende rat. Kudo's en stickers waar jullie maar willen. 

De winnaar, Esther Bekker, gaat ervandoor met een leven lang gratis toegang tot mijn online masterclasses en how-to's. Je krijgt een mail van me met jouw persoonlijke 100%-kortingscode, Esther. Gefelicisuperteerd.

De inzendingen op mijn schrijfwedstrijd van mijn Brief van de Maand oktober
Er kwam steeds wat tussendoor, maar nu is het dan eindelijk tijd om de verfriskwikkende schrijfkunsten te delen van Wilfred van den Brink, Richèl Reynders en Marloes Keeris. Zo ga je geïnspireerd je nieuwe jaar in.

De opdracht was: 
Sommige teksten zijn zó goed geschreven, dat het net is alsof je het zelf ervaart. In beeld, maar ook in geluid, geur, tast en smaak. Kan jij ook zo schrijven? Bewijs het maar door de volgende situatie tot leven te brengen. Het is ochtend. Je zit heerlijk relaxed aan de bar van een rustiek Italiaans koffietentje en de barista zet een kopje voor je neer met de meest bellissimo espresso die je ooit geproefd hebt. 

Wilfred van den Brink
Wát een schijtnacht. Ik heb verdomme elk uur gezien. Lekker met het gezin op vakantie, m’n ass. Dit is geen vakantie, dit is keihard werken. We zijn er nog geen 3 dagen en ik wil alweer naar huis.

Papa, ik heb honger. Papa, ik ben moe. ‘Páááaáp!’ Jahaa, wat is er nu weer, Demi?! ‘Ik heb jeuk aan m’n voet.’

Nog half slapend en met het nodige chagrijn in m’n lichaam dwarrel ik naar beneden, op weg naar de bakker. Zo dat hele klote stuk weer terug naar boven ook, lekker begin van de dag zo. Ik kijk om me heen en probeer te genieten van het uitzicht, maar ik voel het niet. Ik weet heus wel dat Positano zo ongeveer het meest Goddelijke plaatsje is dat er bestaat, maar met amper 2 uur slaap per nacht voelt zelfs dit als de hel op aarde.

Héhé, eindelijk. Nog 100 meter en ik ben bij die verrekte bakker. Hopen dat ze wel dezelfde broodjes hebben als afgelopen weekend anders heb ik straks dat gezeik weer aan m’n kop. ‘Hé, my friend. You can use some coffee I see!’ Pff, alsjeblieft. Het laatste waar ik nu zin in heb is zo’n aanhankelijke Italiaan die me gaat vertellen dat dit de lekkerste koffie ooit is. ‘Come, just sit here and relax’.

Fuck it, ik ga gewoon zitten ook. Vijf minuutjes voor mezelf is ook niet teveel gevraagd toch. ‘Een espresso alsjeblieft. Maak er maar een dubbele espresso van trouwens, kan ik wel gebruiken nu.’ Ik doe even m’n ogen dicht en voel me ontspannen. Nog voor de espresso wordt neergezet kan
ik ‘m al proeven. Ik breng het kopje naar m’n mond en neem langzaam het eerste slokje. Het is alsof ik aan een snellader wordt gekoppeld. De energie stroomt ineens door m’n lichaam en alles komt dubbel en dwars bij me binnen.

‘Certi amori regalano. Un’emozione per sempre.’ Al versta ik er weinig van, de muziek raakt me. Kijk eens om je heen man, wat loop je nou te zeiken over korte nachten. Ik drink m’n laatste slokje, betaal en doe m’n slippers uit. Ik voel het zand tussen m’n tenen kruipen en geniet van het lachende jongetje die een vlieger in de lucht probeert te houden.

Op naar de bakker. Lekkere warme broodjes halen en dan snel terug naar het appartement. Kijken of ze hun zwemkleding al aan hebben, kunnen we gelijk door naar het zwembad.

Richèl Reynders
Lichtjes buiten adem van de barre fietstocht door de eerste winterse kou stap je af. Koude vingers die de fiets nog maar amper op slot krijgen. Met de druppels van de ochtenddauw nog op je wimpers, stap je binnen.

Klein, intiem, donkere houten vloer, niets bijzonders. Op de indrukwekkende ouderwetse koffiemachine na. Zachtjes op de achtergrond zingt Ornella Vanoni L'appuntamento, waarvan je de naam absoluut niet wist, maar het klinkt goed.

De barista, donkerbruine ogen, armen vol tatoeages, met een glimlach die ieders dag beter zou maken, vraagt na een minuut of vijf of ze je kan helpen. Hier moet je geen haast hebben. Enkele minuten later hoor je het bekende donderende geluid van verse bonen die door de maler in fijne poedervorm in het roestvrijstalen filter belanden. Strak afgemeten. Tot op de milligram. Dan de bevestigende klik, waarna het nèt niet kokende water over de koffie wordt gegoten. 23 iconische seconden, voordat de laatste druppel het onmiskenbare crèmelaagje heeft gevormd.

Met een sierlijke beweging zet ze het kopje op het schoteltje dat al klaar stond. Suikertje ernaast. Cantuccini om het af te maken. Met een tevreden glimlach omarm je het intense aroma van donker gebrand goud dat jouw kant op danst. Die eerste slok. Pure perfectie. Italië hoeft niet zo ver weg te zijn.

Marloes Keeris
Mijn continentale ontbijt had me meer dan verzadigd. Maar onder het waterige ochtendzonnetje  prikkelde een zweem van een herinnering mijn reukorgaan, net waarneembaar onder de pekgeur die de zwarte straten hier uitwasemen. De lonkende vingers van de geur bracht me tot aan de deur van een typisch Napolitaans koffietentje.

Ik duw de deur open. Klamme warmte slaat me in mijn gezicht. Geen stoelen en tafels, alleen een houten bar waaraan een handvol locals zitten op smoezelige metalen krukjes. Meer dan een handvol past ook niet hierbinnen. Schouder aan schouder nippen ze aan hun cappuccino met hun jas aan , bijten ze in hun flaky chocoladecroissant, smelten hun vurig geanimeerde gesprekken en het geluid van rinkelend servies samen tot een knusse kakofonie.

Achter de bar glimt een gigantische chromen koffiemachine. Hij maalt, sist, stoomt en spuugt koffie in de kopjes die de bezwete barista er routineus onder zet. Ik denk niet meer aan mijn volle buik en agenda en steek mijn vinger op:

"Un espresso per favore."

De barista werpt me een korte blik toe, waarin ik meerdere gedachten zie passeren. Espresso in de morgen? Laat maar, het is een buitenlander.

"Buono", zegt hij, en dirigeert me met een armgebaar naar een kruk aan de rand van de bar. Daar scroll ik doelloos op mijn smartphone, totdat het zachte, maar dwingende gerinkel van porselein op hout me laat opschrikken van mijn schermpje.
"Prego."

Voor me staat een piepklein kopje van wit porselein met een romig bruin laagje. De barista haast zich naar de volgende klant.

Mijn middelvinger past nauwelijks door het oortje terwijl ik het naar mijn mond breng. De intens donkere geur vult mijn neus al voordat de espresso mijn lippen bereikt.

Ah. De smaak van pure chocolade, aarde, kruiden, vol en rond als de buik van Kim Jong-Un. Ik geniet van de sensaties in mijn mond en neus, het warme gevoel in mijn keel, de geuren van aftershave en versgebrande bonen en de geluiden van mensen die hier samen de dag opstarten. Ik ben ver van huis in Napels, maar voor een moment voel ik me thuis.

Dank voor jullie prachtige inzendingen, Wilfred, Richèl en Marloes. In mijn volgende Brief van de Maand vind je weer een nieuwe schrijfwedstrijd, dusstay tuned.

Meer interessant leesvoer rond copywriting

Om deze Brief van de Maand af te sluiten heb ik zoals altijd een liedje dat je toetsenbord een muzikale upgrade geeft en de vingers die je daar overheen laat glijden van een optimistische tiktik-boost voorziet. Dit keer is dat:Can't Find My Way Home, van Blind Faith.

Tot de volgende.

Tim